ما به خدای خودمون به عنوان قادر مطلق بر هر چیزی اعتماد داریم و میگیم که هر اتفاقی حکمتی داره که خداوند میدونه و خداوند قابل اعتماد هست.

خداوند بی نیاز ما، چون نیازی نداره، پس قابل اعتماد هست.

بزارید برای شما یک مثال بزنم :

فرض کنید میخواهید به سفری برید و مجبور هستید کلید خونه خودتون رو به دست کسی بسپارید.

در کنار خانه شما یک طلا فروشی هست و یک فرد ثروتمند صاحب طلا فروشی است.

همچنین یک کارتن خواب هم نزدیک خونه شما زندگی میکنه.

شما کلید خونه خودتون رو به فرد کارتن خواب میدید؟ یا به فرد طلا فروش و ثروتمند؟

خب معلومه به طلا فروش میدید.

چون طلا فروش ثروتمند هست و نیازی نداره.

برای همین که بی نیاز هست و ثروتمند هست شما تونستید به صورت ناخودآگاه بهش اعتماد کنید.

پس نتیجه میگیریم که افراد ثروتمند چون بی نیاز هستند، قابل اعتماد هستند.

و این دومین صفتی بود که بررسی کردیم و دیدیم که افراد ثروتمند دارای اعتماد هستند و خداوند افرادی که خصوصیات خداگونه دارند را دوست دارد.

پس خداوند ثروتمندان رو دوست داره و نه فقرا رو!